Prof. Hugo Münsterberg (1863-1916) - urodził się w żydowskiej rodzinie kupieckiej w Gdańsku (wówczas miasto portowe w Prusach Zachodnich). Pierwsze lata szkoły Münsterberg spędził w gdańskim gimnazjum, które ukończył w 1882 roku. Rok później wstąpił na  Uniwersytet w Lipsku,  gdzie m.in. wysłuchał wykładu znanego psychologa Wilhelma Wundta, który zainteresował go psychologią. Münsterberg został nawet jego asystentem naukowym.
W wieku 22 lat obronił doktorat z psychologii fizjologicznej, zrealizowany pod kierunkiem Wundta. Prawdopodobnie za jego radą zdecydował się studiować medycynę i w 1887 roku uzyskał dyplom lekarza  Universität Heidelberg.  Profesor  Universität Freiburg  i  Harvard University  w Cambridge USA. We Fryburgu otworzył laboratorium psychologiczne i zaczął publikować artykuły na tematy procesu uwagi, pamięci, uczenia się i percepcji. Był mentorem kilku pokoleń psychologów.
Jego książki  "Vocation and Learning" (1912)  oraz  "Psychology and Industrial Efficiency" (1913)  uważane są za początek  psychologii biznesu.  Dotyczyły one zatrudniania pracowników i zapewnienia ich motywacji do pracy. Pisał, że kluczem do motywacji i wydajności pracowników jest prawidłowe dopasowanie ich do typu pracy. Według niego personel należy dobierać do realizowanej funkcji, pod kątem najlepiej pasujących do niej osobowości i zdolności umysłowych. Münsterberg nakreślił zarys nowej nauki, która będzie pośredniczyć między psychologią laboratoryjną a problemami biznesu.
Naukowiec jako pierwszy oficjalnie postawił następujące trzy pytania badawcze: jak dobrać najlepszego człowieka do określonego zadania, jak najlepiej zorganizować wykonanie danej pracy oraz jak zapewnić najwyższą skuteczność ludzi. Wiedział, że istnieje wiele trudności w dobraniu właściwej osoby do danego zawodu. Mówił, że trudno jest określić przydatność osoby na dane stanowisko wyłącznie na podstawie jej wykształcenia, odbytych szkoleń, umiejętności technicznych, referencji poprzednich pracodawców, czy nawet osobistego wrażenia. Predyspozycje psychiczne kandydata mogą się nie ujawnić w trakcie rekrutacji, a mogą się ujawnić i rozwinąć w późniejszym czasie, lecz tylko pod wpływem określonych warunków otoczenia. Dlatego zalecał ocenę u kandydatów cech osobowości tj. temperament, charakter, inteligencja i zdolności, oraz tworzenie warunków pracy kształtujących preferowane cechy osobowości.

/ Wikipedia EN /