Frederick Winslow Taylor (1856-1915) - amerykański inżynier. Zdał egzaminy na  Harvard University,  jednak ze względu na szybko pogarszający się wzrok, studia przerwał. Został praktykantem w przedsiębiorstwie hydraulicznym w Filadelfii. Po ukończeniu praktyk, w wieku 22 lat, Taylor rozpoczął pracę w zakładach mechanicznych  Midvale Steel Company,  gdzie pracował przez 12 lat. Szybko awansował przechodząc przez wiele stanowisk w organizacji, stając się w końcu głównym inżynierem firmy. Pracując tam zdał sobie sprawę, że robotnicy pracowali nie tak wydajnie, jak mogliby pracować. Oczekując od robotników większej wydajności zaczął badać i analizować produktywność zarówno ludzi, jak i maszyn.
      W latach 1890-1893 Taylor był dyrektorem w  Manufacturing Investment Company of Philadelphia.  W 1893 roku zaczął pełnić usługi doradcze z zakresu zarządzania. Jego wizytówka brzmiała:  "Inżynier konsultant - systematyzacja zarządzania dystrybucją i kosztami produkcji".
      W 1898 roku dołączył do firmy  Bethlehem Steel  w celu rozwiązania problemu w tamtejszym warsztacie wytwórczym. W tym czasie opracował swoje najbardziej znane patenty. W 1901 roku opuścił  Bethlehem Steel  z powodu złych stosunków z managerami. Od tego czasu skupił się na propagowaniu stworzonych przez siebie metod zarządzania. W 1903 roku wydał pierwszą na świecie książkę z zakresu nauk organizacji i zarządzania  "Zarządzanie warsztatem wytwórczym".
      W 1906 roku został uhonorowany tytułem doktora przez  University of Pennsylvania.  Później został profesorem  Dartmouth College. . W 1911 roku wyszła jego kolejna książka:  "Zasady naukowego zarządzania".

Doświadczenie pracy F.W.Taylora w  Midvale Steel Works  - robotnicy bali się wydajniejszej pracy, gdyż obawiali się, że jeśli ich zadania zostaną wykonane zbyt szybko, obniżone zostaną ich stawki płac oraz nastąpią zwolnienia. Dla przeciwdziałania tym obawom, Taylor zapewnił bardziej wydajnym robotnikom wyższe stawki, niż pozostałym. Zwiększone stawki były dokładnie obliczone i oparte na założeniu, że wzrost produkcji przyniesie większe zyski. Taylor nazwał to  systemem zróżnicowanych stawek akordowych.  Robotnicy, którzy wykonywali wyższe normy nie musieli obawiać się zwolnień, gdyż firma zyskiwała na zwiększonej wydajności.

Doświadczenie pracy F.W.Taylora w  Simonds Rolling Machine Company - Praca 120 kobiet od technicznej kontroli łożysk kulkowych była uciążliwa, godziny pracy długie i firma nie widziała wielkiej nadziei na wprowadzenie usprawnień. Taylor udowodnił coś innego. Zbadał ruchy i zmierzył czas ich wykonania przez najlepsze pracownice. Następnie przeszkolił pozostałe w stosowaniu zaobserwowanego sposobu pracy. Przeniósł lub zwolnił najmniej wydajne robotnice. Wprowadził przerwy na wypoczynek w ciągu dnia, dzień roboczy skrócił z 10,5 do 8,5 godz., wprowadził przerwy na odpoczynek oraz zróżnicowany system stawek. Wyniki były imponujące: bez zmian norm jakości wzrosła wydajność, jakość, zarobki i morale robotnic, a spadły koszty. Zwiększono sprawność systemu kontroli, dokładność kontroli wzrosła o dwie trzecie, zmniejszono zatrudnienie ze 120 do 35 brakarzy, a płace wzrosły od 80 do 100%. Nastąpiła wyraźna poprawa.

F.W.Taylor wprowadził do nauki o zarządzaniu:
SPECJALIZACJĘ - Zauważył, że pracownicy są "przerzucani" między stanowiskami pracy, a w każdym nowym miejscu poświęcają czas na naukę nowej czynności. Wprowadził specjalizację, czyli robotnik pracował w jednym miejscu, by nabierał doświadczenia i w ten sposób zwiększał swoją  skuteczność.
OPTYMALIZACJĘ - Rozkładał każde zadanie na elementy i projektował najszybsze metody wykonania każdej pracy. W ten sposób zapewniał wzrost skuteczności  specjalizacji.  Uważał, że zawsze istnieje jeden najlepszy sposób wykonania określonej czynności  (one best way),  który można określić przez analizę naukową. Pracując w Bethlehem Steel Corporation ustalił dokładnie szczegóły procesu ładowania przez robotników surówki żelaza na wagony m.in. kształt szufli, długość trzonka, kąt nachylenia łopaty przy nabieraniu surówki, kąt jej wychylenia przy wrzucaniu na wagon, a nawet sposób ustawienia stóp pracownika. W ten sposób uzyskał blisko 4-krotne zwiększenie wydajności pracy ładowaczy.
SZKOLENIA - Sam opracowywał najskuteczniejsze ruchy robotnika przy poszczególnych pracach (np. ładowanie węgla na wagony), lecz również obserwował ruchy najlepszych pracowników i uczył takich ruchów innych pracowników. W ten sposób jako regułę wprowadził  szkolenia stanowiskowe.  Każdy nowy pracownik od razu uczony był  najskuteczniejszego sposobu wykonywania zadania.
STANDARYZACJĘ - By zapewnić jak najwyższą skuteczność wykonywanej pracy, wprowadzał zasady wykonywania poszczególnych zadań, jednakowych dla wszystkich pracowników.
NADZÓR - By mieć pewność, że pracownicy stosują metody, których ich uczono, wprowadził regularny  nadzór.
NORMY - Dla Taylora czas pracy nie był podstawową metodą kontroli. Postulował kontrolę poprzez normy ilościowe. Ustalał ile każdy pracownik powinien wykonać, czyli jako jeden z pierwszych tworzył normy.
PRACĘ AKORDOWĄ - Zauważył, że część pracowników wykonuje więcej pracy, niż pozostałe osoby w tym samym czasie. Chcąc docenić tych  najskuteczniejszych,  chcąc zapewnić im większe wynagrodzenie, wprowadził  akordowy system wynagrodzenia.  W ten sposób osoby, które wykonały i przekroczyły zakładany poziom produkcji, zarabiały więcej.
PRZERWY - Zauważył również, że mniejsza skuteczność robotników wynika z ich zmęczenia oraz znużenia monotonnym zajęciem, wykonywanym przez dłuższy czas. W efekcie wprowadził  przerwy  i skrócił czas pracy. Uczył też ich ruchów wykonywania zadań, które minimalizowały zmęczenie.
WYDAJNOŚĆ - Pozwalał robotnikom zarabiać więcej, uczył ich skutecznego wykonywania zadań, lecz jednocześnie ustalał wyśrubowane normy ilościowe.

/ Encyklopedia Zarządzania /