A.

Przez cały czas trwania eksperymentu badani nosili półprzezroczyste gogle, które przepuszczały światło, lecz uniemożliwiały widzenie żadnych szczegółów, czy nawet wzorców, które umysł mogłyby z czymś kojarzyć i w ten sposób się pobudzać.

B.

Z wyjątkiem czasu posiłków i korzystania z łazienki osoby badane nosiły rękawiczki i tekturowe mankiety, ciągnące się od łokcia do koniuszków palców. Pozwalały one na swobodny ruch rękoma, ale ograniczały percepcję dotykową.

C.

Komunikacja między badanymi a naukowcami była zapewniona przez mały system głośników, jednak była ona ograniczona do minimum. Kabina była dźwiękoszczelna, osoby badane dodatkowo trzymały głowę w poduszce z pianki o kształcie litery "U", dzięki czemu ograniczona była również stymulacja ich słuchu. Ponadto ciągły szum wentylatorów, klimatyzatora i wzmacniacza do słuchawek generował dość skuteczny szum maskujący.

*  

mnożenie liczb dwu- i trzycyfrowych;

*  

problemy arytmetyczne (takie jak  "Ile razy większe jest dwa razy 2,5 niż połowa 2,5?");

*  

uzupełnianie serii numerów;

*  

układanie słów z pomieszanych liter;

*  

ułożenie jak największej liczby wyrazów z liter danego wyrazu;

*  

przepisywanie fragmentu prozy.

1.

Pierwszą fazę eksperymentu badani głównie spali. Gdy ich umysły nie mogły już spać, uczestnicy  nudzili się.  Śpiewali, gwizdali, mówili do siebie, stukali mankietami o siebie lub chodzili po boksie.

2.

Po dłuższym czasie nudzenia badani stali się  niespokojni.  W kolejnych fazach wykazywali nawet stałe nerwowe ruchy, które później opisali, jako efekt odczuwanego niepokoju, będącego dla nich uczuciem nieprzyjemnym.

3.

Na samym początku eksperymentu i pobytu w kabinie większość uczestników deklarowała odczuwanie podekscytowania. Jednak pod koniec eksperymentu widoczny był u nich wyraźny wzrost  drażliwości.

4.

Osoby badane zgłaszały  fałszywe wyobrażenia,  a nawet halucynacje. Kilka osób nazwało je  "śnieniem na jawie".  Co ciekawe, fałszywe obrazy znikały, gdy badany wykonywał  złożone zadanie,  takie jak mnożenie w głowie liczb trzymiejscowych, ale nie znikały, gdy wykonywał ćwiczenia fizyczne lub tylko rozmawiał z eksperymentatorem.

5.

U badanych występowała  chwiejność emocjonalna.  Ich reakcje były emocjonalnie przesadzone, co jest typowe dla zaburzeń depresyjnych.

6.

Część osób badanych nie wytrzymała takiego stanu dłużej niż dwa/trzy dni, i pomimo większego wynagrodzenia  przerywała  swój udział w badaniu i opuszczała kabinę przed ukończeniem testu.

7.

Po ukończeniu eksperymentu i po wyjściu z boksu osoby badane zgłaszały  brak koncentracji,  uczucie dezorientacji, bóle głowy, nudności, zmęczenie oraz  trudności w samodzielnym rozwiązywaniu zadań.

Badania neurofizjologiczne wskazują, że funkcjonowanie mózgu zależy od  stałego stymulowania go bodźcami,  co zapewnia mu pobudzenie. (...) Mózg nie jest maszyną napędzaną silnikiem elektrycznym, która jest w stanie reagować natychmiast po długim okresie bezczynności. Jest organem, który musi być  stale rozgrzewany  i zmuszany do  działania,  by prawidłowo funkcjonować.   

Mózg - badania prof. Wolframa Schultza
do Nauka